Per la naturo ni celas nomi tiujn internajn ecojn kaj necesajn rilatojn derivitajn de la realo de la aferoj. Kaj tiuj realoj de la aferoj, kvankam ege diversaj, estas tamen intime ligitaj inter si. Por tiuj diversaj realoj estas bezonata c io-unuiga aganto, kiu ligas ilin c iujn unu al aliaj.

Nu, formig o estas trispeca kaj nur trispece eblas: hazarde, necese kaj vole. La kunig o de la diversaj konstituaj elementoj de estaĵ oj ne povas esti hazarda, c ar c iu efiko devas havi kau zon. Ĝ i ne povas esti pro neceso, c ar tiukaze la formig o devus esti interna eco de la konstituaj partoj...

Tia kau zoc eno devige kondukas fine al Li, kiu estas la Ĉ iam-Vivanta, la Ĉ iel-Potenca, kiu estas dependa nur de Si Mem kaj la Lasta Kau zo.

La naturo estas nur la esencaj ecoj kaj la necesaj rilatoj interne de la realo de aferoj. Kvankam tiuj sennombraj realaĵ oj diversas lau sia karaktero, ili estas en absoluta harmonio kaj firme interplektitaj.

Kiam onies komprenkapablo plilarg ig as kaj oni observas atente, oni scias certe, ke c iu realaĵ o estas nur esenca bezonaĵ o de aliaj realaĵ oj. Tial interligi kaj harmoniigi tiujn diversajn kaj sennombrajn realaĵ ojn, bezonatas c io-liga Potenco, por ke c iu parto de ekzistanta estaĵ o plenumu sian propran funkcion en perfekta ordo.

Pripensu la korpon de la homo, kaj lasu la parton esti indiko pri la tuto. Pripensu, kiel tiuj diversaj partoj kaj membroj de la homa korpo estas intime ligitaj kaj harmonie unuigitaj inter si. Ĉ iu parto estas esenca bezonaĵ o de c iuj aliaj partoj kaj havas propran funkcion. La menso estas la c ion-liga aganto...

Se tiu c ion-liga aganto, kiu stiras c iujn tiujn partojn, iel difektig us, ne estas dubo, ke la konsistigaj partoj kaj membroj c esus g uste funkcii; kaj kvankam la c ion-liga aganto en la templo de homo ne estas sensata au vidata kaj g ia realo estas nekonata, g i tamen per siaj efikoj manifestig as en pleja potenco.