Laŭrange la unua kaj primara inter tiuj favoroj, kiujn la Ĉiopova donis al la homo, estas la kapablo de kompreno. Ekipante lin per tiu ĉi doto, Li havis neniun alian celon ol kapabligi Sian kreiton ekkoni kaj rekoni la unusolan veran Dion – laŭdata estu Lia gloro... Kio superas ĉiujn aliajn donaĵojn... estas la donaco de Dia Revelacio. (Gleanings, 95: 1 kaj 3, p.194-195)

Konsideru la homon kiel minejon riĉan je juveloj de netaksebla valoro. Nur edukado atingas, ke ĝi malkaŝas siajn trezorojn, kaj kapabligas la homojn profiti el tio. (Gleanings, 122, p.259-260)

Kompreni Liajn vortojn kaj kapti la sencon de la eldiroj de la ĉielaj Birdoj neniel dependas de homa klereco. Ĝi dependas nur de la pureco de la koro, de la ĉasteco de la animo kaj de la libereco de la spirito. (Certitude, p.211)

Rilate ĝian moderecon, tiu ĉi devas esti kombinita kun takto kaj saĝo kiel estas preskribite en la sanktaj Skriboj... Unu vorton oni povas kompari kun fajro, alian kun lumo... Tial saĝa homo plena je scio prefere parolu per vortoj mildaj kiel lakto, por ke la homidoj estu nutrataj kaj edifataj per tio... (Tablets, 11: 30, p.172-173)

Interrilatu kun ĉiuj homoj... en spirito de afableco kaj kamaradeco. Se vi scias pri iu vero... dividu ĝin kun ili per parolo plej afabla kaj bonvola. Se iu malakceptas ĝin, lasu lin kaj petu Dion lin gvidi. Gardu vin, ke vi ne traktu lin bruske. Afabla lango estas kiel magneto por la hom-koroj. (Gleanings, 132: 5, p.289)

Scioj estas kvazaŭ flugiloj por la vivo de l' homo, kaj kvazaŭ eskalo por lia ascendo. Ĉiu devas ilin akiri. Tamen, estu studataj tiaj sciencoj, kiuj donas profiton al la popoloj de la tero kaj ne tiaj, kiuj per vortoj komenciĝas kaj per vortoj finiĝas. (Tablets, 5: 15, p.51-52)

Estas la devo de la regantoj de la mondo... elekti unu el la ekzistantaj lingvoj aŭ novan lingvon instruotan al la infanoj en ĉiuj lernejoj de la mondo, kaj same unu skribon. Tiel la tuta tero estos fine konsiderata kiel ununura lando. (Tablets, 3: 6, p.22)

Sciu kun certeco, ke en ĉiu Misio la lumo de Dia Revelacio estas donacita al la homoj rekte proporcie al ilia spirita kapacito... Se ĝi malkasus en unu momento ĉiujn siajn latentajn energiojn, ĝi sendube kaŭzus difekton al ĉiuj kreitaj aĵoj... (Gleanings, 38: 1, p.87-88)

Vi sciu, ke kiam la Filo de Homo (Jesuo Kristo) cedis Sian spiron al Dio, la tuta kreita mondo ploris kun granda lamento. Sed per Lia sinofero freŝa vivoforto estis inspirita en ĉio kreita... Per Li la leprulo resaniĝis el la lepro de perverso kaj nescio... (Gleanings, 36: 1-3, p.85)

Sciu, vere, ke la sciado estas duspeca: dia kaj satana. La unua ŝprucas el la fonto de dia inspiro; la dua estas nur rebrilo de vantaj kaj mallumaj pensoj.

La sola kaj fundamenta celo de ĉia lernado, de ĝia tuta penado kaj laboro estas atingi kaj rekoni tiun staton, tamen ili ĉiuj dronas en siaj materialaj studadoj.

Religiaj gvidantoj en ĉiu epoko malhelpis sian anaron atingi la bordojn de la eterna savo, ĉar ili tenis en sia potenco la birdon de la aŭtoritato. Kelkaj pro avido je gvidanteco, aliaj pro manko de scio kaj kompreno estis kaŭzo de la mizero de la homoj. [4]

La neado kaj protestado de tiuj religiaj gvidantoj estis ŝuldata ĉefe al ilia manko de scio kaj kompreno. Tiujn vortojn, eldiritajn de la Malkaŝantoj de la belo de la sola vera Dio, prezentantajn la signojn, kiuj devis anonci la aperon de la venanta Diosendito, ili neniam komprenis nek penetris. [5]

Ĝi estas nur unu el la signifoj de la spirita regado, kiun Ni klarigis konforme al la kapableco kaj komprenemo de la homoj. [14]

Ni petegas la instruitulojn de Bayán, ke ili ne sekvu tiun ĉi ekzemplon, ke en la tempo de Mustagháth ili ne suferigu al Li, la Dia Esenco, la ĉiela Lumo, la absoluta Eterneco, la Komenco kaj Fino de la Revelaciojde la Nevidebla, tion, kio estis suferigita en tiu ĉi tago. Ni petas, ke ili ne trofidu al sia intelekto, al sia kompreno kaj instruiteco kaj ne diskutu kontraŭ la Malkaŝanto de la ĉiela kaj senfina sciado. [21]

Sed juĝinte la ateston de Dio laŭ la kriterio de sia propra scio, rikoltita en la instruoj de siaj religiaj gvidantoj, kaj trovinte ĝin diferenca de sia propra limigita kompreno, ili leviĝis por plenumi tiajn maldecajn farojn. [7]

Kaj tamen ili serĉiu la interpretadon de la Libro ĉe vualitoj kaj rifuzis serĉi la lumon ĉe la fonto de sciado. [9]

La »aflikto« signifas mankon de kapableco por atingi spiritan sciadon kaj ekkompreni la Vorton de Dio. Ĝi signifas, ke kiam la Astro de l’ Vero estos subirinta, kaj la speguloj, kiuj rebriligas Lian Lumon, estos malaperintaj, la homaro suferos »aflikton« kaj malfacilaĵojn ne sciante, kien turniĝi por serĉi gvidadon. [12]

Tiel granda estas la inundo de dia malavareco, ke plej malpura skarabo ekserĉis la parfumon de musko, kaj vesperto la lumon de la suno. Ĝi revivigis la mortulojn per la spiro de vivo kaj igis ilin ekrapidi for el la tomboj de siaj mortemaj korpoj. Ĝi sidigis sensciulon sur la sidejon de instruiteco, kaj levis tiranon sur la tronon de justeco. [15]

La fonto de la unua [sciado] estas Dio mem; la movoforto de la lasta [sciado] estas la flustroj de egoistaj deziroj. La unua estas gvidata de la principo: »Timu Dion; Dio instruos vin«;62 la alia estas nur konfirmo de la vero: »Sciado estas la plej plorinda vualo inter la homo kaj lia Kreinto.« [16]

Se vi purigos la spegulon de via koro de la polvo de malbonvolo, vi komprenos la signifon de la simbolaj esprimoj, revelaciitaj de la ĉiopova Vorto de Dio, aperinta en ĉiu Epoko, kaj vi malkovros la misterojn de la dia sciado. [20, 21]

Inter tiaj instruoj estas la sendependa esplorado de la vero, tiel ke la homa mondo estu savita el la mallumo de imitado kaj atingu la veron, ke ĝi forigu kaj forĵetu la ĉifonitan kaj eluzitan vestaĵon de mil jaroj kaj surmetu robon teksitan en plej nobla pureco kaj sankteco per teksilo de realo.

Inter la instruoj de Bahá’u’lláh plue troviĝas: La religio estu konforma kun scienco kaj racio, tiel ke ĝi enfluu la homajn korojn. La fundamento devas esti solida, kaj ĝi ne konsistu el imitaĵoj.

Ankaŭ tiu [patriota antaŭjuĝo] devenas de absoluta nescio, ĉar la surfaco de la Tero estas unusola hejmlando. Ĉiu homo povas vivi en ĉiu ajn loko de la terglobo. Tial la tuta mondo estas la naskiĝlando de la homo.

Kaj inter la instruoj de Bahá’u’lláh troviĝas la estiĝo de unu lingvo, kiu estu disvastigata ĉie inter la popoloj. Tiu ĉi instruo estis revelaciita fare de la plumo de Bahá’u’lláh, por ke tiu universala lingvo eliminu miskomprenojn inter la homaro.

Male, la ideala gardisto, la religio de Dio, malebligas ambaŭ: same la evidentan kiel la kaŝitan krimon, edukas la homon, evoluigas moralecon, devigas akiri virtojn kaj estas la universala potenco garantianta la feliĉon de la homa mondo.

Plia instruo de Bahá’u’lláh estas la disvastigado de la edukado. Ĉiu infano estu instruata pri sciencoj kiom necesas. Se la gepatroj ne kapablas pagi la edukajn kotizojn, la komunumo devas liveri la rimedojn por la edukado de la infano.

La realaĵo de homo estas lia penso, ne lia materiala korpo. La pensaj fortoj kaj la bestaj fortoj estas kunagantoj. Kvankam homo estas parto de la besta kreitaro, li posedas la kapablon de pensado, distingantan lin super ĉiuj kreitaĵoj.

Oriento kaj Okcidento devas interligi sin por doni unu al la alia tion, kio mankas al ĉiu el ili. Tiu kuniĝo rezultigos veran civilizacion, en kiu la spirita flanko esprimos sin kaj efektiviĝos en la materiala.

La urbo Parizo estas tre bela... Sed la spirita lumo ne brilas super ĝi de longa tempo : ĝia spirita progreso estas malproksime malantaŭ ĝia materiala civilizacio. Necesa estas supera forto por veki ĝin al la realeco de l’spirita Vero...

Religio estas la ĉeffundamento de vera civilizacio... Antaŭ ol estas edukita la morala karaktero de nacio, same kiel ĝia intelekto kaj talentoj, civilizacio havas nenian certan bazon.

Kompreno estas la povo, per kiu homo akiras scion pri diversaj regnoj de l’kreaĵo kaj pri diversaj statoj de l’ekzisto, kiel ankaŭ pri multe el tio, kio estas nevidebla.

Dio donis al homo tiun ĉi povon, ke li ĝin uzu por progresigi la civilizacion, por la bono de la homaro, por kreskigi amon, harmonion kaj pacon. Sed homo preferas uzi tiun ĉi donacon por malkonstrui, anstataŭ konstrui...

Ne permesu, ke diferenco de opinio aŭ alieco de penso apartigu vin de viaj proksimuloj, aŭ estu kaŭzo de disputo, malamo kaj malpaco en viaj koroj. Prefere serĉu diligente la Veron kaj amikiĝu kun ĉiuj homoj.

Ĝi estas nur unu el la signifoj de la spirita regado, kiun Ni klarigis konforme al la kapableco kaj komprenemo de la homoj.

La sola diferenco inter la membroj de la homa familio estas tiu ĉi de grado. Kelkaj estas kiel infanoj, kiuj estas sensciaj kaj devas esti klerigataj... Kelkaj estas kiel malsanuloj, kaj devas esti kuracataj kun amemo kaj zorgemo. Neniu estas malinda aŭ malbona !

Unu el la plej grandaj paŝoj al universala paco estus akcepto de universala lingvo. Bahá'u'lláh ordonas, ke la servantoj de l’homaro kunvenu kaj aŭ elektu iun el la ekzistantaj lingvoj, aŭ kreu novan. ... Esperanto estis kreita por tiu ĉi celo...

La deka principo de la instruoj de Bahá'u'lláh estas la egaleco de la seksoj... Tiu ĉi kondiĉo [malsupereco de virinoj] estas kaŭzita ne de la naturo, sed de la edukado. En la Dia plano de l’Kreo ne ekzistas tia diferenco.

La virinoj devas streĉi ĉiujn siajn fortojn, por akiri spiritan povon kaj progresi en la virto de saĝeco kaj sankteco, ĝis ilia klereco kaj penado sukcesos estigi la unuecon de la homaro.

La plej grandaj filozofoj sen tiu ĉi spirito estas senpovaj, iliaj animoj estas senvivaj, iliaj koroj mortaj. Se la Sankta Spirito ne inspiras iliajn animojn per sia blovo, ili povas fari nenian bonon. Nenia filozofia sistemo sukcesis iam bonsanĝi kutimojn kaj morojn de popolo.

La unua principo de Bahá'u'lláh estas : Serĉado de la Vero. Homo devas liberigi sin de ĉiaj antaŭjuĝoj kaj de la rezultoj de sia propra imago, ke li kapablu sen malhelpoj serĉi la Veron. La Vero estas unu en ĉiuj religioj...

Religio, kiu kontraŭparolas sciencon aŭ malkonformas kun ĝi, estas nur malscio, ĉar malscio estas la kontraŭo de scio. Religio, kiu konsistas nur el ritoj kaj ceremonoj de antaŭjuĝo ne estas la Vero. Ni klopodegu fervore esti instrumentoj por unuigi la religion kaj la sciencon.

Malbono estas malperfekteco. Peko estas stato de homo en la mondo de la malpli nobla naturo... Per edukado ni devas liberigi nin de tiuj ĉi malperfektecoj. La Profetoj de Dio estis senditaj, la Sanktaj Libroj estis verkitaj, por ke homo estu libera.

La realaĵo de homo estas lia penso, ne lia materiala korpo. La pensaj fortoj kaj la bestaj fortoj estas kunagantoj. Kvankam homo estas parto de la besta kreitaro, li posedas la kapablon de pensado, distingantan lin super ĉiuj kreitaĵoj.

Oriento kaj Okcidento devas interligi sin por doni unu al la alia tion, kio mankas al ĉiu el ili. Tiu kuniĝo rezultigos veran civilizacion, en kiu la spirita flanko esprimos sin kaj efektiviĝos en la materiala.

La deka principo de la instruoj de Bahá'u'lláh estas la egaleco de la seksoj... Tiu ĉi kondiĉo [malsupereco de virinoj] estas kaŭzita ne de la naturo, sed de la edukado. En la Dia plano de l’Kreo ne ekzistas tia diferenco.

Tiu kuniĝo [Oriento kaj Okcidento] rezultigos veran civilizacion, en kiu la spirita flanko esprimos sin kaj efektiviĝos en la materiala [6].

Intelekto estas vere la plej altvalora trezoro, donita al homo de la Dia Malavareco [24].

Homo sukcesis adapti elektron al diversaj uzoj... Dank'al tiu ĉi donaco de kompreno aŭ intelekto li kapablas ankaŭ uzi la radiojn de la etero [25]. ... Mi esperas, ke vi uzos vian komprenon por estigi la unuecon kaj trankvilon de la homaro [26].

Se religio estus kontraŭa al logika racio, ĝi ĉesus esti religio kaj estus nur tradicio. Religio kaj scienco estas du flugiloj... Ne estas eble flugi nur per unu flugilo [30].

La deka principo de la instruoj de Bahá'u'lláh estas la egaleco de la seksoj. ... La virinoj devas streĉi ĉiujn siajn fortojn, por akiri spiritan povon kaj progresi en la virto de saĝeco kaj sankteco [31, 32].

Kiam la Virinoj atingos la plejsupran gradon de progreso, tiam, konforme al la bezonoj de la tempo, loko kaj de sia granda kapablo, ili ricevos eksterordinarajn privilegiojn [41].

Via letero datita la 28-an de julio 1921 estas ricevita. Ĝ ia enhavo estas altagrade plac a kaj indikis, ke, lau data estu la Sinjoro, vi estas ankorau juna kaj serc as la veron, ke via pensopovo estas forta kaj la malkovroj de via pensado manifestaj.

La vorto materiistoj, kies kredo rilate al Dieco estis klarigitia, ne aludas al filozofoj g enerale, sed al tiu grupo de mallarg pensaj materiistoj, kiuj adoras tion senseblan, kiuj dependas de nur la kvin sensoj kaj kies kriterio de scio estas limigita al tio perceptebla de la sensoj. Ĉ io sensebla estas por ili reala, dum c io ekster tio perceptebla de la sensoj estas au nereala au dubinda. La ekziston de Dio ili konsideras tute dubinda.

Diistaj filozofoj, ekzemple Sokrato, Platono kaj Aristotelo, ja meritas estimon kaj altan lau don, c ar ili faris ekster-ordinarajn servojn al la homaro. Simile ni rigardas la materiistajn, kapablajn, moderajn filozofojn, kiuj servas al la homaro.

Ni rigardas scion kaj sag on kiel la fundamenton de la progreso de la homaro kaj alte taksas filozofojn kun larg a kompreno.

Se temas pri mensaj kapabloj, ili vere estas denaskaj ecoj de la animo, same kiel la disradiado de lumo estas la esenca eco de la suno. ... Por ke la menso povas manifestig i, devas la homa korpo esti integra; kaj sana menso ne povas esti krom en sana korpo, dum la animo ne dependas de la korpo.

Per la potenco de la animo la menso komprenas, imagas kaj influas, dum la animo estas potenco libera. La menso komprenas tion abstraktan helpe de la konkreta, sed la animo havas senlimajn manifestaĵ ojn proprajn. La menso havas siajn limojn, la animo estas senlima.

Helpe de tiaj sensoj kiaj vido, au do, gustumo, flaro kaj tus o, la menso komprenas, dum la animo estas libera je c iaj iloj.

En la homo tamen estas malkovra potenco, kiu transcendas la mondon de la naturo kaj regas kaj superas g iajn leg ojn.

Vere, jen forta venko kontrau la naturleg oj. Same estas pri elektra energio: tiu dissalta violenta forto, kiu fendas montojn, estas tamen de la homo kaptata en globo! Jen evidenta trudig o en la naturleg ojn.

La homo havas la kapablon voli kaj kompreni, sed la naturo ne havas g in. La naturo estas katenita, la homo estas libera. Al la naturo mankas komprenkapablo, la homo komprenas.

La homo ne povas kompreni la Esencon de la Dieco sed povas, per sia rezonkapablo, per observado, per siaj intuiciaj kapabloj kaj la rivela potenco de sia kredo kredi je Dio kaj malkovri la abundon de Lia graco.

Filozofoj, ekzemple, trovas en tiuj c ielaj instruoj la plej perfektan solvon de siaj sociaj problemoj, kaj same veran kaj noblan klarigon de filozofiaj demandoj. Simile kredantoj vidas la realon de la religio manifeste rivelita en tiuj c ielaj instruoj...

La volo de c iu suvereno validas dum lia regado, la volo de c iu filozofo esprimig as en kelke da adeptoj dum lia vivo, sed la Potenco de la Sankta Spirito radie brilas en la realaĵ oj de la Mesag istoj de Dio kaj plifortigas Ilian volon tiel, ke g i influas grandan nacion dum jarmiloj kaj revigligas la homan animon kaj revivigas la homaron.

Pripensu la korpon de la homo, kaj lasu la parton esti indiko pri la tuto. Pripensu, kiel tiuj diversaj partoj kaj membroj de la homa korpo estas intime ligitaj kaj harmonie unuigitaj inter si. Ĉ iu parto estas esenca bezonaĵ o de c iuj aliaj partoj kaj havas propran funkcion. La menso estas la c ion-liga aganto...

La animo, kiel vi observis, movig as kaj c iam aktivas, c u g i dormas au ne. Eble g i, dum song o, dec ifras kompleksan problemon nedec ifreblan en la maldorma stato.

Ĝi ordonas al siaj sekvantoj la ĉefan devon senkatene serĉadi la veron, kondamnas ĉian antaŭjuĝon kaj superstiĉon...

Deklaras la celon de religio esti la antaŭenigo de amikeco kaj konkordo, proklamas ĝian esencan harmonion kun scienco, kaj akceptas tion ĉi kiel la ĉefan rimedon por la pacigo kaj la ordema progreso de la homa socio.

Ĝi klare subtenas la principon de egalaj rajtoj, oportunaĵoj kaj privilegioj por viroj kaj virinoj, insistas je deviga edukado, forigas ekstremojn de malriĉeco kaj riĉeco...

Ĝi eldonis kaj dissemis, pere de siaj difinitaj komitatoj, Bahaan literaturon en kvardek-ok lingvoj...